Historia internatu sięga 1953 roku, kiedy to Zasadnicza Szkoła Gospodarcza otrzymała pomieszczenia na internat w budynku przedwojennego Towarzystwa „Sokół”, nad salą kinową oraz w suterenach – na kuchnię, jadalnię i pracownie technologiczne.
Dzięki kredytowi, jaki ministerstwo przyznało na remont (200 tys. zł) Miejskie Przedsiębiorstwo Remontowo – Budowlane w sierpniu rozpoczęło remont, a już w październiku mogły się wprowadzić do internatu dziewczęta. Początkowo nie działały kaloryfery, ściany były wilgotne i brakowało mebli. Młodzież jednak chętnie zamieszkała nawet w takich warunkach ciesząc się, że nie musi już dochodzić do szkoły kilka kilometrów, lub kilkanaście dojeżdżać. Po pewnym czasie wszystko się unormowało, internat lśnił czystością, a młodzież ceniła sobie swój nowy dom.
W maju 1955 roku – kiedy utworzono Technikum Samochodowe – Ministerstwo Transportu Drogowego i Lotnictwa przejęło cały majątek Zasadniczej Szkoły Gospodarczej, w tym także internat. W roku 1957 szkoła przejęła dodatkowo pomieszczenia w budynku „Sokoła”, w którym po remoncie zamieszkali chłopcy z Technikum Samochodowego. Internatem koedukacyjnym kierował wówczas mgr Eugeniusz Romanow, a wychowawcami byli: Barbara Konstanty, Maria Leśniak, Jan Legutko i Józef Tobiasz.
Po odejściu Technikum Samochodowego do nowego budynku i opuszczeniu dotychczasowych pomieszczeń internatu, w roku 1967 pomieszczenia te wróciły pod dyrekcję Szkół Gospodarczych. Do kolejnego remontu włączyły się Nowosądeckie Zakłady Gastronomiczne. Od września 1967 roku internatem kierowała Barbara Góra, a wychowawcą została Anna Kokosińska.
Początki były bardzo trudne, internat posiadał dwie sypialnie, kilkanaście łóżek i swietlicę, w której młodzież odrabiała lekcje. Z biegiem czasu stare kołdry i koce oraz łóżka – wypożyczone ze Stanicy Harcerskiej w Kosarzyskach – wymieniono na nowe. Sprzęt kuchenny częściowo zakupiono, a częściowo uzyskano niodpłatnie od Nowosądeckich Zakładów Gastronomicznych, dzięki zabiegom pani B. Góry. Po pewnym czasie uzyskano od dyrekcji kina pomieszczenie na poddaszu. Wyremontowano i urządzono dodatkowo trzy sypialnie, ogrzewane piecem węglowym, w którym młodzież musiała sama palić. Personel pedagogiczny pełnił opiekę w dzień i w godzinach wieczornych w ramach etatu. Natomiast w nocy i w niedzielę pełniono dyżur w ramach pracy społecznej.
Czas płynął, zmieniali się kierownicy i wychowawcy, a internat trwał w tym samym budynku borykajac się z wieloma trudnościami. Aż nadszedł rok 1989, który szczególnie zapisał się w historii tej placówki. Dyrektor ZS nr1 mgr Jan Rosiek podjął decyzję o wykupieniu prywatnej kamienicy przy ulicy Reja 8 z zamiarem zaadaptowania jej na internat. Budynek był mocno zniszczony i przez następne trzy lata trwała przebudowa, rozbudowa i modernizacja wykupionego obiektu.
W dniu 31 sierpnia 1992 roku budynek internatu został oddany do użytku uczennicom naszej szkoły. W pokojach trzy- i czteroosobowych zamieszkały 52 osoby. Młodzież otrzymała do dyspozycji świetlicę, mały ogród oraz niewielką kuchnię. Nowym internatem, w latach 1992 -1999 kierowała mgr Teresa Zaremba. W okresie tych kilku lat internat został wyposażony w sprzęt gospodarczy i pomoce audiowizualne. Zastała uruchomiana kuchnia, dzięki której młodzież mogła korzystać z dwóch pełnych posiłków w internacie.
W latach 1999 – 2006 funkcję kierownika internatu pełniła mgr Ewa Witkowska. Staraniem Dyrekcji ZS nr1 oraz Kierownictwa Internatu znacznie podniesiono standard placówki. Oddano młodzieży do użytku kilka trzyosobowych pokoi z łazienkami. Zmodrnizowano kuchnię i utworzono zaplecze kuchenne. Powstały również pokoje hotelowe o wysokim standardzie, na użytek pracowników naukowych Akademii Górniczo- Hutniczej z Krakowa oraz innych gości.
W roku szkolnym 2006/07 obowiązki kierownika internatu powierzono mgr Małgorzacie Bulanda, która pełni je do chwili obecnej. Od tego czasu uruchomione zostało pełne wyżywienie dla wychowanek w internacie, co znacznie podniosło standardy opieki. Unowocześniono świetlicę, w której zainstalowano komputery z dostępem do Internetu, wymieniono na nowe meble w pokojach mieszkalnych wychowanek. W roku 2011 oddano – do zamieszkania dla dziewcząt – dodatkowy pokój z łazienką. Rezultatem prowadzonych form pracy jest efektywne wykorzystanie potencjału placówki, ciągłe wzbogacanie bazy oraz bardzo dobra opinia w środowisku.
Dziewczęta mieszkające w internacie są uczennicami wielu szkół średnich z terenu miasta. Tworzą jedną grupę wychowawczą. Uczęszczają ponad to na zajęcia pozaszkolne do klubów sportowych i szkoły muzycznej. Placówka zapewnia młodzieży ciagłą opiekę pedagogiczną, wsparcie emocjonalne w trudnym okresie kształtowania osobowości oraz działania wychowawcze preferujące wartości uniwersalne.

Źródło:

1. 50 lat Zespołu Szkół Nr 1 im. Komisji Edukacji Narodowej w Nowym Sączu, red. Elżbieta Charysz, Nowy Sącz 2002, s. 39 – 40.

2. 55 lat Zespołu Szkół Nr 1 im. Komisji Edukacji Narodowej w Nowym Sączu, Aneks, Nowy Sącz 2007, s. 162 – 163.